Goodbye GLA

Vandaag is voor ons de laatste dag aangebroken in het guesthouse en GLA.
Het was eigenlijk de bedoeling om samen met Jane, een moeder uit de VS, gelijktijdig te vertrekken vanuit het weeshuis, maar omdat we pas om 3 uur konden inchecken in het hotel,
mochten we van Laury nog een paar uurtjes vertoeven in het bont versierde Mainhouse.
We vroegen ons af of dat er wel vliegverkeer mogelijk was vanuit Haiti, omdat er de ergste
tropische storm over het eiland raasde sinds augustus 2008. Halverwege onze nachtrust begon het al heftig te waaien en te regenen, maar wisten wij veel dat dit al stormsterkte was.
Uiteindelijk duurde het tot rond de middag voordat de storm over was en de schade opgenomen kon worden.
Diversen dingen waren weggewaaid van het huis, zelfs de grote opblaasbare Santa (die op het Toddler House stond) zocht het hoger op. Ook de grote ijzeren poort was losgerukt uit zijn scharnieren. We hebben ons maar niet verder afgevraagd wat deze stirm betekent voor de golfplaten hutjes midden in de stad.
Het vervelende was dat er geen voorspellingen waren geweest van het weer om alles een beetje in veiligheid te brengen en zodoende was het ook op het speelbalkon van de babies een grote chaos.

Vandaag was het ook tijd om de kerstpakketten te maken voor de vele stafleden die bij GLA
werken. In totaal 80 tassen vol met spullen moesten klaar gemaakt worden.
Van pakken spaghetti tot suiker, olijfolie, rijst en unnuh lekkere snicker.
Hier dus geen luxe boekjes waaruit de mensen konden kiezen wat ze wilden hebben. Al deze basis ingredienten zijn altijd voor iedereen een welkome aanvulling op de magere voorraad.
Het was een leuke ervaring om met de vrijwilligers dit te mogen doen.

Om half drie was het uiteindelijk tijd om van de mensen van GLA afscheid te nemen.
Nadat we iedereen een “big hug” hadden gegeven, bracht James ons samen met Bas (de Nederlandse vrijwilliger)naar het hotel.
Het was ontzettend rustig op straat omdat het weer natuurlijk niet bevorderend was voor de handel en wandel op de straat. Na een ritje van ongeveer een halfuurtje, bereikten we het hotel. Het was leuk dat Bas met ons meeging.
We hadden nog een leuk gesprek met deze wel zeer avontuurlijke (vroegere zakenman in onroerend goed) man die het hart op de juiste plek heeft zitten en die zich toch maar helemaal opoffert om de mensen hier te helpen met allerlei klussen.
We namen afscheid van beiden en checkte ons in.

Je ziet dan toch wel duidelijk het verschil met hoe GLA het moet zien te redden en hier.
Het hotel ligt toch in een iets betere wijk en is toch van vele luxe voorzien.
GLA is helemaal afhankelijk van allerlei donaties en giften, waarbij het wee en welzijn van de kinderen voorop staat en dat verdient alle respect.
We hadden Ziggy nog geprobeerd om hem even te laten slapen, maar dat wou bij onze kleine baas niet meer lukken.
Dan maar weer met z’n geluidmakende kaarten liggen te leuren.
Leuke bezigheid voor hem. Maar minder voor ons ;-)
Gelukkig konden we nu met onze laptop internet ontvangen en belden we via skype naar het Charles Dickens achtige Kepel en Kunningslust.
De opa’s en oma’s waren blij om iets van hun jongste telg te mogen horen.
Zes uur was het dan tijd om te gaan eten en een lekker pilsje te pakken. (eindelijk want het weeshuis is alcohol vrij)
De Prestige ging er in als koek en na anderhalf uur was het dan toch tijd voor Ziggemans om wederom een afspraak met Klaasvaak te maken.

Alvast voor alle ouders, vrienden en bekenden een mooie kerstavond en een fijne eerste kerstdag waarbij iedereen hopelijk ook even stilstaat bij alle andere mensen op deze wereld die het minder goed hebben en dan heel speciaal voor alle kinderen in Haiti die niet de toekomst kunnen krijgen die we onze kleine jongen wel mogen gaan geven.

Halelujah, Hijahoo!


X