De eerste dag

Nadat we ongeveer 10 uur gelapen hadden,zijn we fris en monter opgestaan.
Ziggy sliep als een roos.Alleen af en toe wat snurk geluiden hoorden we vanuit z'n bedje.So far so good. Onder was Loiss al bezig met het ontbijt klaar te maken. Zij runt samen met haar man Brad het guesthouse waarin we de komende dagen verbrengen.
Omdat het zondag is kregen we pancakes als ontbijt,yummie.
Het is fijn om bij mensen te verblijven die met hun beste bedoelingen dingen voor je regelen en je een goed gevoel geven de eerste paar dagen.Want laten we eerlijk wezen voor zowel Marina als mij is het toch zelf ervaren wat er zoal allemaal op je afkomt. Maar enfin...
Loiss kan de Creoolse taal een beetje verstaan, dus als Ziggy aan het brabbelen is en het is ons niet direct duidelijk, dan is zij onze steun en toeverlaat.Oke,Old Mc Donald had a farm kunnen we nog wel meezingen als Ziggy deze overbekende evergreen weer eens inzet, maar veel verder komen we niet echt.
Voor ons is het ook een absolute cultuur shock als je bedenkt dat op nog geen anderhalf uurtje vliegen 's werelds grootste consumptie maatschappij ligt en hier de mensen maar moeten zien te overleven.
Toch is er altijd weer de vrolijkheid die de kop opsteekt. Omdat veel Haitianen 's zondags naar de kerk gaan zien zagen ze er allemaal mooi en op hun paasbest uit. De vrouwen met mooie hoedjes op hun hoofden,en de mannen een stijlvol pak.
Nadat we Loiss en Bradd onze ontbijt gewoontes lieten proeven [Marina had hagelslag en ontbijtkoek meegenomen]gingen we naar het balkon,en begon Ziggy met al z'n spullen wat hij de afgelopen jaar had gekregen op en neer te sjouwen.
Hij vond het maar wat prachtig vooral de verjaardagskaarten met geluiden erin te laten horen. Vooral de kaart met Gangster-rap die hij ooit van rob en Janine kreeg is zijn favouriet. Het houdt de stemming er in ieder geval prima in.
Met de lunch zijn we met z'n allen naar het mainhouse gegaan,om daar met samen met alle vrijwilliggers en Dixie en haar man te eten.Het eten aldaar is in een woord fantastisch. Het keuken personeel is heel attentvol voor iedereen en het is leuk om met mensen te praten die hier al een hele poos verblijven.
Het eten is trouwens verrukkelijk en Ziggy eet gewoon met de pot mee en het is wel grappig hem daar tussen 15 volwassenen aan tafel te zien smekken.

Terug naar het guesthouse hebben we Ziggy naar bed gebracht,want het duracel batterijtje dreigde toch een beetje leeg te geraken van zo vele indrukken.
Zelf hebben we ook even een tukkie gedaan!
Na het eten, weer de verjaardagskaarten tevoorschijn getoverd en toen konden we al snel weer aan tafel.
Deze keer had Louis gekookt en speciaal voor ons appelkoekjes gebakken. Overheerlijk!
Na het eten doemelde onze kleine kabouter al een beetje in en omdat we maandagochtend vroeg op moeten zijn we gelijk met hem naar bed gegaan.

In plaats van een huilbui kregen we een prachtig 1 uur lang durende serenade te horen van een aaneenschakeling van diverse liedjes.
Onze vrolijke man zingt er wat op los. Toen we aangaven dat hij stil moest zijn, bedacht hij weer een nieuw liedje en dat ging uiteindelijk zo'n uurtje door.

Hij is zo relaxed en laat alles zo over zich heen komen. Hij geeft wel aan wanneer hij iets niet vertrouwt maar vertrouwt ons helemaal wanneer wij aangeven dat alles goed is.
Wij zijn zo verbaasd over zijn dappere houding dat we het eigenlijk nauwelijks kunnen geloven.

Mr. Easy doet zijn naam eer aan.

Groetjes en tot morgen!

Ennuh: de groeten van Bas aan alle Hollandse vrienden: een super opgewekte levenslustige Vut-ter uit Vlaardingen die hier 6 weken met zijn eigen geld en tijd meehelpt met klussen bij GLA! Echt super wat hij hier doet!

Wordt vervolgt.....